De kop eraf

Inderdaad, we zijn onderweg, na een strakke actie van mij (Gineke) Je rijbewijs vergeten als je een camperreis gaat maken.... Dank je wel Tim en internet en scan en appen. Ik heb een copyrijbewijs!

Zoals de meeste vliegreizen, behalve dan die van Malaysia Airlines, gebeurde er niet veel opwindends; de reis verliep ongecompliceerd en vlot. Bij het passeren van de business-class nam ik en passant wel een wit wijntje mee!
Iets minder vlot ging de transfer naar ons hotel. Het hotel stuurde, om 35 mensen te vervoeren, om de 15 min een 10 persoons busje. We zaten in het laatste busje..... :-( èn het was koud met smeltende sneeuw langs de kant van de wegen.

Gezien het tijdsverschil van 7 uren moesten we de tijd doden, dus op naar een Mall, waar we heel “gezellig” in een elektronicazaak vertoefden om een telefoon voor Maarten en een pre-paid kaart voor Henk (+1 7085667414. Je kunt whatappen!) te scoren, gevolgd door een heerlijke steak in het naastliggende restaurant. Formaat omgekeerd evenredig aan het formaat amerikaan.... maar overheerlijk!
Met name Yvon was onder de indruk van de enorme afmetingen van de winkels, Amerikanen en de bekers frisdrank.
Lichtelijke zorgen maakte ze zich wel over dat ene dingetje dat wèl klein is, nl de wc pot. Laag en uitermate geschikt om onze kleine kinderen zindelijk te maken, maar eigenlijk niet geschikt voor de uitwerpselen van Henk.
Met een beetje fantasie probeert ze zich een voorstelling te maken van de probleempjes van een Amerikaan met obesitas met dit toiletje.

Na een nachtje Best Western hotel zouden we de volgende dag, 31/3, om half zeven ( het werd 7 uur) opgehaald worden om onze campers in ontvangst te nemen.
De reis ging 3 uur oostwaarts naar Middlebury /Indiana, om vervolgens weer 3 uur westwaarts te rijden om op onze route te komen.....
We voelden ons als een klein kind dat z'n verjaardagskadootje gaat krijgen. Hoe zou het er uit zien? Klein? Of groot, groter, grootst? Per slot zijn we in Amerika, toch?

Maar alles was de moeite waard! Allebei een prachtige ruime camper met 6 slaapplaatsen voor 2 personen, zodat dit huisje voorziet in echtelijke ruzies :-) Maar het neusje van de zalm is toch wel de uitschuifbare zijwand, de keuken, waardoor het vloeroppervlak nog groter wordt, een soort zwangere camper, onze Dikke Bertha , kortom perfect!
Èn mijn rijbewijs is geaccepteerd door de fabriek!

De eerste dag/nacht in Davenport, op de grens van Illinois en Iowa bracht ons veel regen,wind, restanten sneeuw en kou.
Bij het opstaan dinsdagochtend 1 april op een bijna lege camping ( het seizoen begint nog maar net) wees de thermometer 2graden celcius aan en dat is geen 1 aprilgrap. Door de harde wind was het een gevoelstemperatuur met heel min.
In trui, fleece, shawl, jack, mutsop en handschoenen snel even naar buiten voor de broodnodige foto's en dan snel weer in de camper en rijden maar, interstate 80 west.

De eerste dagen zal de route niet geweldig zijn qua landschap; rechte wegen, saaie vlaktes en veel vrachtverkeer. Absoluut niet opwindend!
Nee, de echte opwinding halen we uit de zwoele stem van Goedele ( TomTom) Liekens die ons in het vlaams probeert op het goede pad te houden:
“Amai,een entje verder, den afslag pakken en als deze weg gedaan is, rechts afdraaien,.... rechts afdraaien jong en dan verder”.