Nieuw - nieuwer - nieuwst

Nieuw-nieuwer-nieuwst.

We hebben dus ècht 3 saaie reisdagen gehad! De highway Chicago-Iowa-Nebraska-Colorado! Geen f... aan, weilanden, weilanden, weilanden. En allemaal bruin. Maar dat wisten we van tevoren en daar hebben we ons op ingesteld. Gewoon kilometers vreten...
Zo rijden we dan in onze gloednieuwe, uitschuifbare camper, met gloednieuwe diepvries, koelkast,magnetron en oven.
Fluitketel, broodrooster, toaster enz alles, inclusief manuals, nog in de originele verpakking.
Nee, ècht spannend was het eerste stuk niet, of je moet een kop thee met daarin de meegekookte gebruiksaanwijzing spannend vinden.....

Hoog-hoger-hoogst.

Op de laatste saaie reisdag, woensdag 2 april,komen we op een camping aan in Fort Collins (Co) (1500m), prachtig gelegen aan de voet van de Rocky Mountains.
Als we de volgende ochtend gaan rijden zien we witte bergen, auto's met sneeuw erop en..... eindelijk Starbucks! Deze dag kan dus niet meer kapot.
We hebben het opwindende gevoel dat onze reis nu pas ècht begint.
We klimmen (met de camper :-) ) door een prachtig gebied, waar helaas onlangs nog een modderstroom naar beneden is gekomen.
We zien de sporen nog: weggeslagen (vakantie)huisjes, afgeknapte bomen, huisraad, kortom letterlijk en figuurlijk “verpletterend “.
We blijven klimmen op weg naar Estes Park 2300m waar een camping is waar we willen overnachten.
Maar helaas, door de sneeuw is het natuurpark gesloten en dus óók de camping. Het enige wat er op zit is verder rijden. 2600m, 2800m, het begint te sneeuwen, 3100m, het sneeuwt nog steeds, ok nog een pasje van 3400m, en het sneeuwt nog steeds.....
Maar...... geweldig en nog steeds bomen op 3400m hoogte. Pietsie anders dan in Europa. Daar houdt het bij zo'n metertje of 2000 wel op met die begroeiing.
Echter het moment komt dat we behalve genieten ook na moeten denken over een camping waar we vorstvrij en rustig kunnen slapen!!
Onze leidingen zitten vol water. Tot -3grd C gaat nog wel maar daarna wordt het kritisch qua bevriezingen. Dus op zoek naar een lager gelegen gebied.
Goedele, je weet wel, de vrouw van TomTom, helpt ons prima. Zo nu en dan baalt ze wel even als we toch verkeerd gaan. Dan hoor je haar een diepe zucht uiten. “Pppfff jong, als ge kunt, nu omdraaien en als deze weg gedaan is, rechts afdraaien “.

Koud-kouder-koudst.

We vinden een camping, geopend, dat wel maar het terrein is bijna onbegaanbaar door sneeuw en helling!
Dus weer met behulp van mevrouw TomTom op weg naar de volgende camping. Helaas moesten we toch weer omhoog!!
We waren alweer op 2300m toen Goedele de verlossende woorden “Et voilà ge zeit er” sprak.
Maar hoe verlossend waren die woorden? We zaten weer op 2300m en de voorspellingen waren tot -9 grd vorst, er lag veel sneeuw èn er was een waarschuwing voor beren. Nou kom ik zo'n beestje liever in het donker niet tegen, dus als eerste even wat vuilnis dumpen.
De afvalcontainer was omgeven door, aan 3 zijden, een stevig hekwerk. De sneeuw bedekte de gebruiksaanwijzing van die bak en dat plastic vuiniszakje in die container plaatsen bleek een hele klus. Het deksel bleek loodzwaar en moest met 2 personen omhoog getild worden. Toen dat uiteindelijk was gelukt bleek er een speciaal,simpel te openen vederlicht luikje aan de onderkant te zitten.... Ondergesneeuwd.......!
Maar goed,....., in overweging genomen dat we toch ergens moeten slapen, en dat er geen andere campings meer bereikbaar waren, besluiten we “ te dealen met het probleem :-)” zoals onze kleindochter Guus zou zeggen.
Wij steken de koppen bij elkaar om te overleggen wat de beste optie is om de leidingen dooi te houden.
Uiteindelijk besluiten we om die komende nacht regelmatig op te staan en alle kranen even open te zetten, en zodoende de leidingen goed door te laten stromen. Aldus geschiedde..
En ik kan je vertellen: na die onrustige nacht hadden we de volgende ochtend gewoon stromend water en een prachtig uitzicht bij het opstaan.